Γιατί το να Χάνετε ένα Σκυλί Μπορεί Κάποιες Φορές να Είναι Χειρότερο από το να Χάνετε Έναν Συγγενή;

Σας έχει ίσως ποτέ εκμυστηρευτεί κάποιος φίλος πως ο θάνατος του σκύλου του του προξένησε περισσότερη θλίψη από αυτόν κάποιου συγγενή του; Έχετε νιώσει ποτέ αντίστοιχο συναίσθημα;

Η κοινωνίας μας έχει προγραμματίσει να νιώθουμε ντροπή για τέτοιου είδους συναισθήματα, αλλά έρευνες αποδεικνύουν πως είναι λογικό να θρηνούμε για την απώλεια του τετράποδου φίλου μας.

Όταν ο πρώτος μας σκύλος, ο Spike απεβίωσε ο πατέρας μας υπέφερε. Συχνά επέστρεφε σπίτι από την δουλειά και απλά καθόταν στο αμάξι, ανήμπορος να μπει στο σπίτι γνωρίζοντας ότι το αγαπημένο του Poodle δεν ήταν πια εκεί. Έκανε μεγάλες βόλτες και επισκεπτόταν διαδικτυακές ομάδες υποστήριξης. Ξυπνούσε κλαίγοντας μέσα στην νύχτα.

Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που χρόνια μετά με βοηθούσε να αντιμετωπίσω τις κηδείες. Την περίοδο αυτή είχα μπερδευτεί από τις ανάμεικτες αντιδράσεις του, αλλά ένα πρόσφατο άρθρο από την Business Insider έφερε στην επιφάνεια σημαντικές πληροφορίες για το συγκεκριμένο θέμα. Από ότι φαίνεται είναι σύνηθες για τους ανθρώπους να βιώνουν πιο έντονα τον πόνο από την απώλεια ενός κατοικίδιου από εκείνη ενός κοντινού φίλου ή ακόμα και ενός συγγενή.

Για πολλούς ανθρώπους, ο θάνατος ενός κατοικίδιου μπορεί να συγκριθεί με την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Υπάρχει ακόμα και σχετική βιβλιογραφία, παρόλα αυτά δεν υπάρχουν τεχνικές για να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε μια τέτοια απώλεια. Όταν ένας άνθρωπος φεύγει από την ζωή υπάρχουν κηδείες, μνημόσυνα, οικογενειακές συναντήσεις. Μας προσφέρουν άδεια από την εργασία μας, κάποιοι εργοδότες ακόμα και αποζημίωση. Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους ενθαρρύνεται να θρηνήσουμε και να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας.

Όταν ένα κατοικίδιο πεθαίνει, δεν έχουμε κανένα υποστηρικτή για να το μοιραστούμε. Οι περισσότεροι άνθρωποι αναμένεται να επιστρέψουν άμεσα στην καθημερινότητά τους χωρίς να έχεις συμβεί τίποτα. Το σπίτι έχει μια περίεργη σιγή και είναι γεμάτο με αναμνήσεις. Χάσαμε ένα καλό και πιστό φίλο, αλλά τα επίπεδα πόνου δεν αναγνωρίζονται.

Οι ιδιοκτήτες έχουν συνηθίσει να αντιμετωπίζουν την απώλεια όπως ένα υπερβολικό, δραματικό ή ακόμα και ντροπιαστικό συναίσθημα. Στο κάτω κάτω “ήταν απλά ένα σκυλί”. Η απίστευτη σύνδεση μεταξύ ανθρώπου-ζώου που έχει δημιουργηθεί παραβλέπεται. Τα σκυλάκια μας προσφέρουν συνεχώς θετικά συναισθήματα. Μας λατρεύουν για αυτό που πραγματικά είμαστε. Μας βοηθάνε να καταπολεμήσουμε το άγχος μας και να βελτιώσουμε την διάθεσή μας. Πως γίνεται να μην είμαστε συντετριμμένοι από την απώλειά τους;

Υπάρχει επίσης και η έντονη συναισθηματική εναλλαγή που δημιουργεί η απώλεια. Τέρμα πια τα φιλάκια στης 6 το πρωί, οι καθημερινές βόλτες, οι ζεστές αγκαλιές μετά από μια δύσκολη μέρα στο γραφείο. Για πολλούς, τα κατοικίδιά τους προσφέρουν ένα λόγο ύπαρξης. Όταν ο λόγος αυτός ξαφνικά εξαφανίζεται καταλαβαίνεται πως αλλάζει τη ζωή μας.

Ένας ακόμα παράγοντας που αναφέρεται στην Business Insider είναι αυτός της «λανθασμένης ονομασίας». Περιγράφει την τάση μας να αναφερόμαστε εκ παραδρομής σε ένα παιδί, σύντροφο ή αγαπημένο με το όνομα του κατοικίδιου μας. Αυτό υποδηλώνει πως βάζουμε τα σκυλιά μας στην ίδια κατηγορία με αυτή των πιο οικείων μας προσώπων. Όταν αυτά πεθαίνουν είναι σαν να χάσαμε ένα αγαπημένο οικογενειακό μας πρόσωπο.

Ο θάνατος ενός κατοικίδιου σημαίνει την απώλεια αυτής της απεριόριστης αγάπης, ενός αφοσιωμένου συντρόφου και ενός πιστού φύλακα και φίλου. Τα σκυλιά μας είναι πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Και ναι λοιπόν, πονάει. Κάποιες φορές περισσότερο από τον θάνατο ενός φίλου ή οικογενειακού προσώπου και δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθανόμαστε ντροπή για αυτό.